Ruhu olmayan kitap yoktur; ruhu kaybolan kitap vardır. Voltaire'nin zamanında yerden yere vurulması ve günümüzde aynı kesim tarafından tanrılaştırılması işte bu yüzdendir. -ovskiy'li yazarların bir dönem lanetlenmesi ve ardından gelen dönemde sanat dehası sayılması bundandır. Fikirleri eskimez fakat fikirleri yaşatacakları ortam eskir ve popülerliğini kaybeder. Bundan 30-35 yıl öncesine kadar Karl Marx okuyan adamı vuranlar şimdi onlara aydın gözüyle bakarlar. Çünkü sadece belli bir dönem tehlikeliydi. Said Nursi'nin Risalesi, hatta Kur'an kimi zaman İncil ... Bazı zamanlar da tehlike arz eden yazarlar ve onların tehlikeli kitapları. Tanrı tehlikeli bir yazar mıdır ? Bazılarına göre en tehlikelisi, bir kısma göre yalancı başka bir kesime göre ' Tanrıı ? Yeniliyor mu o şey ?'.
Yazılanlar doğru olsun, yanlış olsun farketmez; eğer bir kitap ve onun empoze ettiği düşünceler dönemin 'ağır abi' düzenine uymuyorsa onu ve ona tabi olanları yok ederler (Ya da ettiklerini sanarlar.)
